خدایا !

برمحمد وآل اودرود فرست.

وآنگاه که می خوانمت صدای مرا بشنو.

به من نگاه کن وقتی که با تو راز و نیاز می کنم.

من گریخته ام به سوی تو هم اینک ، ودر میان دستهای توام .خسته ودرمانده وزمین گیر، در آعوش تو زار زار گریه می کنم و همه امید م به توست وآنچه در دستهای توست .

تو  می دانی که درون چه می گذرد،تو  ازنیازهای من باخبری ،تو خوب مرا می شناسی وهیچ چیز از توپوشیده نیست .

.....

محبوب من !

انگار هم اکنون باجان خویش در میان دستهای تو ایستاده ام ،انگار آن نهال توکلم به تو درختی شده است وبر تمام وجودم سایه افکنده است.انگار هم اکنون آن لحظه موعود فرا رسیده است  وتو حرف می زنی که شایسته توست .تو مرا در شولای عفو  خویش می پوشانی واز سرمای معصیت  ام می رهانی.

اله من !

من اگرنه شایسته رحمت توام ،تو شایسته کرامت وبخشیدنی وباران فضل تو اهل باریدن است .

.......

خدای من

 بر نفس خویش ستم کرده امونگه داریش را سهل انگاشته ام ، پاک از او غافل مانده ام  و وای بر او اگر تو نبخشی اش.

مولای من !

در تمام ایام زندگی   ام سایه مهر تو بر سرمن مستدام بود ، این سایه خوب را تاآن سوی مرگ نیز گسترده بدار!

کار مرا آن چنان که شایسته توست ،عهده دار شووبه من با نگاه بخشش وکرم نظر کن. بر این بنده که پرده های سیاه جهل ،اطرافش را فرا گرفته است.

خداوندا

به دیدارت شادمانم گردان ،چشم مرا به جمالت روشن کن ، آن زمان که در بندگانت به قضاوت می نشینی.