سوم: سلوک خانوادگی بانو
بانو در ۱۵ سالگی با پسر عموی خود_حاج میرزا ملقب به معین التجار_ ازدواج کردند. ایشان یکی از تجار به نام اصفهان بودند. به همین جهت منزل بانو همیشه پر رفت و آمد و پر از میهمانانی بود که یا به جهت بستن قرارداد با معین التجار و یا به جهت دید و بازدید آمده بودند. بانو تمامی امور منزل را شخصا مدیریت می کردند. غالبا صبح بعد از نماز و قبل از اینکه بقیه افراد منزل بیدار بشوند، ایشان ۲ یا ۳ ساعت وقت برای مطالعه دروسشان داشتند. با بیدار شدن اهالی منزل ایشان برنامه ای را به خدمتکار ها می دادند که مشخص کرده بود هر کسی در آن روز چه کاری را باید انجام بدهد. جهت خرید مایحتاج آن خانه شلوغ، بانو دو دفتر تهیه کرده بودند. در یک دفتر اقلام مورد نیاز و مقادیر آن را می نوشتند و آن را به مامور خرید خانه می دادند. در دفتر دیگر ایشان همان اقلام را با قیمت هرکدام یادداشت می کردند. به این شکل بانو، حساب دقیق خرج منزل را همیشه داشتند.
معین التجار به درست انجام شدن امور منزل بسیار اهتمام و اصرار دشات. به خاطر همین اصرار همسرشان، بانو بعضی امور را خارج از برنامه روزانه، شخصا انجام میدادند. هر روز هنگان صرف غذا، بانو خود به آشپزخانه می رفتند و غذا ها را می کشیدند زیرا معین التجار علاقه داشت که غذای خانه به دست بانوی خانه کشیده بشود.
معین التجار لباس های دوخت بازار را نمی پسندیدند. بانو به سبب علاقه ای که به همسرشان داشتند و تمام لباس های ایشان را با دست می دوختند.
بانو ۱۰ فرزند به دنیا آورند که فقط یکی از انها زنده ماندند. بقیه فرزندان بانو در خردسالی به امراض مختلف فوت کردند. بانو همیشه این وقایع را امتحان الهی توصیف می کردند و بر این مصیبت ها صبر می کردند.
بانو در تمام میهمانی های خانوادگی شرکت می کردند و با خانم های فامیل به باغ های اطراف اصفهان می رفتند. خانم های فامیل ایشان را به عنوان امام جماعت انتخاب کرده بودند. غالبا افراد فامیل در ارتباط با مشکلات مالی خود با بانو مشورت می کردند.